ЯНГИ ДУНЁ

Таниқли мунаққид ва ёзувчи Аҳмад Аъзам қаламига мансуб туркум ҳикоялар ва бошқа бадиий асарлар китобхонларга яхши таниш. Ёзувчининг собиқ шўро даврида эълон қилинган ҳикоялари, адабиётшуносликка оид мақолалари замонавий адабиётимизда ўзига хос янгилик сифатида қабул қилинган эди. 

Яқинда таниқли адиб саҳифамиз ўқувчилари учун бир қанча ҳикоялари, қисса ва романларини тақдим этдилар.   Ўқинг, бадиий сўз жилосидан баҳраманд бўлинг азизлар.

Кичик илмий ходим Ҳамдамов (ҳикоя)

Гўзаллик қирралари (ҳикоя)

Дутор билан танбур (ҳикоя)

Мастиржамият (ҳикоя)

Ноинсоф Мусо (ҳикоя)

Нотўғри туш (ҳикоя)

Рўё ёҳуд Ғулистонга сафар (роман)

Дадахон Ҳасан

Биринчи учрашув

1960-йилнинг июль ойи бошлари эди. Биз абитуриентлар ТошДУ нинг ҳуқуқшунослик факультети ҳовлисидаги майдонда ёш дарахтлар соясида каравот қўйиб тунар эдик. Қабул имтиҳонларига тайёргарлик кўрар эдик. Биз тунаётган майдоннинг четроғида “домдеҳқон” деган чойхона бўларди. Биз ўша ерда ҳар куни чой ичардик. Радио тинглардик. Менинг ёнимда Фарғона вилояти Бешариқ туманидан келган бир йигит ётар эди. У билан таниш эдик. Исми эса ёдимда қолмади. Унинг ёнида Тошкент вилояти Янгийўл туманидан келган паст бўйлик бир йигит ҳам бор эди. У бу ерга камроқ келарди, шу боис унинг исмини сўролмаган эдим.

Кунлардан бир куни чойхонада чой ичиб ўтирган эдик. Чойхона радиоприёмнигида Алижон Ҳасановни “Йиғлади”, “Маъракада ўтириб туришин кўринг” деган қўшиқлари янгради. Биз бир-биримизга тикилиб, қўшиқни мароқ билан тингладик. Қўшиқ битгач Янгийўллик йигит “Бу ҳофиз қаерлик экан, ашулани зўр айтди?” деб сўради. Биз унга Фарғоналик, Фарғонанинг Олтиариғидан деб тушутирдик ва мен Алижон Ҳасановнинг укаси эканимни айтдим. Read the rest of this entry »